ابهامات تربیت بهداشتکار و تبدیل به دندانپزشک؛ پرسش‌هایی که نیازمند پاسخ شفاف‌اند
آیا سلامت دهان قربانی منافع کوتاه‌مدت است؟
در روزهای اخیر، بحث احیای قانون تبدیل بهداشتکاران دهان و دندان به دندانپزشک به یکی از مهم‌ترین چالش‌های حوزه دندانپزشکی تبدیل شده است. این موضوع که سابقه‌ای بیش از چهار دهه دارد، اکنون با استناد به قانون ۴۴ سال پیش، بار دیگر مطرح شده و پرسش‌ها و نگرانی‌های جدی را در جامعه دندانپزشکی ایجاد کرده است. منتقدان معتقدند این قانون نه تنها شکست تاریخی دهه ۶۰ را تکرار می‌کند، بلکه با خروج نیروهای آموزش‌دیده پیشگیری از مراکز بهداشتی، سلامت دهان و دندان مردم را در بلندمدت تضعیف خواهد کرد. در همین راستا، یک نقد صریح از یک کانال تلگرامی و یک پرسش مهم در خصوص مسئولیت دندانپزشکان و بهداشتکاران مطرح شده است.
برای من سوال است که اگر یک قانون نشان داده که به کجا می‌انجامد، چرا در جهت لغو آن قانون قدم بر نمی‌داریم و به جای آن صورت مسئله را پاک می‌کنیم؟… دندانپزشک یک “درمانگر” است، نه متولی ارتقا سلامت دهان و دندان. همانطور که یک پزشک، همزمان بهیار و پرستار و فیزیوتراپیست و مشاور تغذیه و … نیست، دندانپزشک هم نمی‌تواند نقش بهداشتکار را بخوبی ایفا کند.
واکاوی سیاسی و سازمانی: نیم‌نگاه به انتخابات؟
نیم نگاه
همه به ویژه کسانیکه در چند سال اخیر بسیار پیگیر تربیت نیروی حد واسط بوده اند و دستی بر آتش دارند بسیار خوب می دانند تربیت بهداشتکار و تبدیل آنان به دندانپزشک خالی شدن مراکز بهداشتی و شروع دور باطل نیاز مجدد به تربیت بهداشتکار و تبدیل به دندانپزشک را موجب خواهد شد. عمیقا باور دارند با روند فعلی سیاست گذاری های حوزه دندانپزشکی، علیرغم هزینه های گزاف سلامت دهان و دندان مردم هرگز ارتقا نیافته و سال به سال پسرفت خواهد داشت. اما شاید منفعت گروهی و نیم نگاه نیاز به رای در انتخابات های پیش رو آنقدر هست که ارزش وارونه سازی و خراب کردن آینده جوانان مستعد این کشور را دارد.
منبع خانه دندانپزشکی
مسئولیت خطیر ارتقای سلامت دهان، دندانپزشک یا بهداشتکار؟
سوالاتی در باره استفاده از قانون تربیت بهداشتکاران دهان و دندان ۴۴ سال پیش برای تبدیل تعدادی از افراد به دندانپزشک که نیازمند پاسخ مستدل است.
۱- آیا شورای گسترش وزارت بهداشت با تربیت بهداشتکار درسال ۹۲ موافقت نموده یا تربیت آنان صرفا با دستور وزیر وقت بدون موافقت شورای فوق بوده است؟
۲- آیا مدارک صادره دانشگاه شیراز برای این افراد مورد تایید وزارت بهداشت قرار گرفته و اگر پاسخ مثبت است در زمان کدام یک از وزرای محترم بوده است؟
۳- برابر قانون مورد استناد استخدام در وزارت بهداشت از شروط شرکت در امتحان می باشد از آنجاییکه سالها پیش ردیف استخدامی بهداشتکار در ساختار وزارت بهداشت وجودندارد آیا از سال ۹۲ تاکنون وزرات بهداشت استخدام بهداشتکار داشته است؟ اگر جواب مثبت است این استخدام چه زمانی و بر اساس کدام فراخوان و پست سازمانی بوده است؟
در پایان چنانچه مدارک افراد فوق فاقد تاییدیه وزارت بهداشت و افراد یادشده هم مستخدم وزارت نباشند، شرایط لازم در افراد فوق برای شرکت در آزمونی که سال‌هاست منقضی شده است وجود نخواهد داشت.
مطالبه شفافیت در اجرای قانون: پیش‌شرط هر تصمیم
با توجه به پرسش‌های حقوقی و سازمانی مطروحه، پیش از هرگونه اقدامی برای احیای قانونی که به گفته منتقدان، مسیر شکست را در پیش دارد، وزارت بهداشت و شورای گسترش موظف به پاسخگویی شفاف به این ابهامات هستند. مشخص شدن نحوه صدور مدارک و وضعیت استخدامی این افراد، برای تعیین صلاحیت آن‌ها جهت شرکت در هرگونه آزمون تبدیلی، حیاتی است. جامعه دندانپزشکی مصرانه خواستار این است که منافع بلندمدت سلامت دهان و دندان کشور، فدای تصمیمات کوتاه‌مدت یا ملاحظات سیاسی نشود.
