الزامات برخورد با بیماری که از انجام درمان ضروری امتناع می‌کند
یکی از معضلاتی که در مراکز ارائه خدمات سلامت باعث ایجاد مشکلات مختلف از جمله تنش‌های اخلاقی می‌شود؛ نحوه برخورد با مواردی است که بیمار یا تصمیم گیرنده جایگزین وی به هر دلیلی از پذیرفتن آنچه که از نظر پزشکی برای ادامه مراقبت پزشکی پیشنهاد می‌شود، خودداری می‌کند. این خودداری در مواردی که درمان ضروری تلقی می‌شود، موقعیت پیچیده‌ای ایجاد می‌کند. لذا آشنایی با «الزامات برخورد با امتناع بیماران از درمان های ضروری» امری مفید و ضروری به نظر می‌رسد.
در حال حاضر راهنمای مصوبی برای نحوه و الزامات برخورد با امتناع بیماران از درمان‌های ضروری وجود ندارد اما براساس اسناد بالادستی مصوب از جمله منشور حقوق بیماران در ایران، راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حرف پزشکی و سایر قوانین بالادستی کشور میتوان تا حدودی به این مهم دست یافت.
به طور مثال، در صورت امتناع بیمار از درمان استاندارد، لازم است پزشک تمام تلاش خود را جهت شفاف کردن موضوع و اطمینان از فهم بیمار یا تصمیم گیرنده جایگزین به عمل آورد. در صورت عدم موفقیت پزشک معالج در اخذ رضایت آگاهانه توصیه می‌شود از مشاوره «تیم اخذ رضایت آگاهانه» بهره ببرد. باید توجه کرد که در شرایط اورژانسی تهدید کننده حیات بیمار یا دیگران، اخذ رضایت ضروری نیست.
زمانی که پزشک معالج به صلاحیت بیمار یا تصمیم گیرنده جایگزین شک دارد، باید از یک پزشک متبحر(ترجیحا روانپزشک) جهت تایید یا رد صلاحیت تصمیم گیری بیمار، مشاوره بخواهد. در مواردی که فرد صلاحیت ندارد یا تصمیم گیرنده جایگزین وی، برخلاف مصالح بیمار تصمیم می‌گیرد و عدم درمان منجر به عارضه جدی برای بیمار یا دیگران می‌شود؛ میتوان برای انجام مداخله از مقام قضایی مجوز لازم را اخذ کرد.
باید توجه کرد که در شرایط اورژانسی تهدید کننده حیات بیمار یا دیگران، اخذ رضایت ضروری نیست.
الزامات برخورد با امتناع بیماران از درمان‌های ضروری
آنچه خواندید خلاصه ای از راهنمای الزامات برخورد با امتناع بیماران از درمان‌های ضروری بود. می‌توانید فایل کامل این راهنما را از طریق لینک دانلود نمایید.
