تأملی بر روز دندانپزشکی؛ فرصتی برای اتحاد و بازنگری
به مناسبت ۲۳ فروردین، روز دندانپزشک
روز دندانپزشکی در تقویم ایران فرصتی است تا از نقش مهم دندانپزشکان در سلامت دهان و دندان تجلیل کنیم. اما در سال‌های اخیر، برخی صاحب‌نظران و فعالان صنفی درباره وجه تسمیه این روز و شایستگی آن برای نمایندگی این حرفه گران‌قدر، تأملات و نقدهایی داشته‌اند.
در ادامه، نوشته‌ای خواندنی از دکتر کامیار عبدالعالی را با شما به اشتراک می‌گذاریم که با نگاهی موشکافانه و در عین حال امیدبخش، به این موضوع پرداخته‌اند:
به بهانه روز دندانپزشکی و وجه تسمیه آن
✍️دکتر کامیار عبدالعالیسالها پیش زمانی که کمتر دندانپزشکی از چرائی نامگذاری و انتساب روز دندانپزشک (۲۳ فروردین) مطلع بود، راحت تر و مشتاق تر تبریک و تبرک این روز به همکاران تقدیم میشد… لیک در این برهه در متن و حاشیه اعتراضاتی به تناسب این روز و به تبع آنها پبشنهاداتی برای تغییر و انتساب با مسما تر، در گروه های مجازی و … به گوش رسیده و به چشم میآیند….
به قول عزیزی گرچه مناسبتهای بهتری برای وجه تسمیه اینروز میتوان یافت لیکن آنچه فی الحال مهم است بزرگداشت و بزرگ نگهداشتن نام دندانپزشک و وجهه این صنف میباشد.
سوال اساسی: آیا با تغییر انتساب این روز به روزهایی دگر همچون روز تغییر واژه دندانساز و دگردیسی به واژه “دندانپزشک” در ۲۶ بهمن ۱۳۲۲ و یا تاسیس اولین دانشکده دندانپزشکی در ۳۰ آذر سال ۱۳۵۵ و یا تاسیس جامعه وزین دندانپزشکی ایران در ۲۴ دی ۱۳۴۱ و …. (که هریک از منظری، بحق شایسته و بایسته هستند) میتوان حال و آینده ای بهتر و موجه تر برای این رشته متصور بود؟ میتوان شرایط درونی و بیرونی این رشته را مزین به اهداف مقدسش نمود؟ میتوان عشق و ارادت و احترام قلبی بین همکاران را به درجه والایش نزدیک نمود؟؟ میتوان اتحاد صنفی را در منسجم ترین قدرش نمایاند؟؟ میتوان مکر مکاران، حسد حاسدان، تقسیم همقِسمان (همکاران)، غرض مغرضان و بی مهری نامهران را خنثی نمود و بویژه آسمان نیمه ابری انفصال (هرچند کم) در صنف دندانپزشکی را به آسمانِ رنگین کمانیِ اتفاق و اتصال همکاران دگرگون ساخت؟آنچه که جای جای ذهن ناقص مرا مسرور و شادان میسازد فرا رسیدن روزیست که همکار متخصص و عمومی نیازشان را به یکدیگر ملکه ذهن ساخته، دندانپزشکان مجرب دغدغه مشکلات همکاران جوان و انرژیک را داشته، جوانان جویای نام حرمت تجربه مجربین را پاس داشته، چرتکه اندازی درآمد دیگری را ناروا پنداشته، بدگویی از همکار را سخیف دانسته، نشر و انفاق دانسته هایش را لازم دانسته، گرفتاری همکار را درد خود محسوب کرده، درآمد بالای دگری را برکت صنف دانسته و نهایتا اتحاد صنفی را رمز توفق و توفیق جمعی پنداشته اند.
بلی در صورت اکمال و احداث چنین روزی، انتسابی با مسما برای دندانپزشکی و دندانپزشکان توانمند، دلسوز و زحمتکش این مرز و بوم خواهد بود… و از انجایی که به یقین، قریب به اتفاق همکاران، غریق در سیاله‌ای از صفات نیکوی فوق هستند، پس روزتان گرامیحال با فراغ بال و فارغ از هر مناسبتی حضور و اثر همکاران دندانپزشک در کاهش آلام مردم عزیرمان مبارک؛ پس هر روزتان مبارک
روز دندانپزشکی، صرف‌نظر از تاریخ آن، نمادی است از قدردانی از پزشکانی که با دستان هنرمند خود لبخندها را بازمی‌گردانند و دردها را کاهش می‌دهند. آنچه اهمیت دارد، همبستگی صنفی، حفظ شأن حرفه‌ای، و تقویت حس همدلی و احترام متقابل میان اعضای این جامعه است.
امید است این روز بهانه‌ای باشد برای اندیشه‌ورزی، همدلی، و تلاش بیشتر در مسیر رشد علمی، صنفی و اخلاقی دندانپزشکان عزیز کشورمان
