هشدار دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: اگر ظرفیتها افزایش نیابد، ۱۰ سال دیگر واردکننده پزشک خواهیم بود
دفاع از مصوبه جنجالی؛ از کمبود متخصص در مناطق محروم تا هراس از بازگشت پزشکان خارجی
عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در گفتگو با رسانهها بار دیگر بر ضرورت اجرای مصوبه افزایش ظرفیت پزشکی تأکید کرد. وی با اشاره به وضعیت بحرانی دسترسی به پزشک متخصص در مناطق محروم و هشدارهای دریافتی از سوی کارشناسان، مدعی شد که در صورت عدم جبران کمبودها در مقطع فعلی، ایران در دهه آینده ناگزیر به استفاده از پزشکان کشورهای دیگر خواهد شد. این اظهارات در حالی مطرح میشود که جامعه پزشکی همواره نسبت به نبود زیرساختهای آموزشی متناسب با این افزایش ظرفیت نگران است.
- درخواست رسمی سازمان نظام پزشکی برای کاهش ظرفیت پزشکی به سطح سال ۱۴۰۰
- افزایش ظرفیت پزشکی در مقطع عمومی و تخصصی
- دانشگاه آزاد: فعلاً برنامهای برای افزایش ظرفیت رشتههای پزشکی نداریم
- پذیرش دانشجو در دوره گواهینامه عالی بهداشت دهان و دندان (MDPH)
- اعتراض رسمی به احیای قانون تبدیل بهداشتکاران به دندانپزشک
چرا شورای عالی انقلاب فرهنگی بر افزایش ظرفیت پافشاری میکند؟
دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی دلایل اصلی این تصمیم را بر سه محور اساسی استوار دانست:
- پیشبینی بحران در ۱۰ سال آینده: به گفته خسروپناه، متخصصین هشدار دادهاند که اگر روند فعلی اصلاح نشود، تا ۱۰ سال دیگر با کمبود شدید نیرو مواجه شده و باید به دوران واردات پزشک بازگردیم.
- عدالت در مناطق محروم: وی با اشاره به دغدغههای همیشگی در مورد کمبود متخصص در مناطق دورافتاده، تأکید کرد که نظام پزشکی باید به مسائل واقعی مردم در این مناطق توجه بیشتری داشته باشد.
- تأمین زیرساخت بدون بار مالی: خسروپناه مدعی شد که راهکارهای اجرایی برای تأمین زیرساختهای آموزشی بدون تحمیل بار مالی اضافی به دولت وجود دارد که باید به کار گرفته شوند.
این سخنان در پاسخ به انتقادات تند انجمنهای علمی و صنفی مطرح شده است که معتقدند افزایش تعداد دانشجویان بدون توسعه فضای آموزشی و جذب هیئت علمی، منجر به افت شدید کیفیت درمان و تربیت پزشکانی با دانش ناکافی خواهد شد.
چالش میان کمیت و کیفیت در نظام سلامت
سخنان دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی نشاندهنده عزم جدی حاکمیت برای حل مسئله کمبود پزشک از طریق افزایش ظرفیت است. با این حال، پرسش بزرگ جامعه دندانپزشکی و پزشکی همچنان پابرجاست: آیا صرفاً افزایش عدد پذیرفتهشدگان، بدون سرمایهگذاری سنگین در بخش زیرساخت، تجهیزات کلینیکی و رفاه کادر درمان، منجر به توزیع عادلانه متخصص در مناطق محروم خواهد شد یا تنها به موج مهاجرت فارغالتحصیلان جدید دامن میزند؟







